Kırmızı pembe
gönlüm sende
hadi gayri
kastamonu kastamonu
dep dep dep

Gittim diyom gidemiyom
kaldım diyom kalamiyom
hep golleri biz yiyok
kastamonu kastamonu
dep dep dep

Kastamonu, Kastamonu dep dep dep
Depcem diyom depemiyom
Etcem diyom edemiyom
Hadi gari, dep gari
Kastamonu, Kastamonu dep dep dep

Gastamonu, Gastamonu dep dep dep!

Cemal Çıldır, futbol yaşamını tırnaklarıyla kazıya kazıya şekillendirmiş gerçek bir futbol emekçisi.
Hayata tutunmak için kendisini futbola adamış, aracısız, arkasız, kendi uğraşlarıyla var olmaya çalışmış bir futbol gönüllüsü.
Bu hafta başına dek Kastamonuspor’un teknik direktörü idi Cemal Çıldır.
8. haftada 7 puanla devraldığı takımı, takviye yapmadan, şikayet etmeden 12 maçta 17 puan toplayarak önce düşme hattının üzerine çıkardı.
Ardından da klasman grubunda mücadele edecek bir yeterliliğe ulaştırdı.
Son maçında 3. lig 4. grubun ikincisi Araklıspor’u 4-3 yenerek önemli bir başarıya imza attı.
Tam görevini iyi yapmanın huzuruyla mutlu ve gelecekten umutlu daha büyük hedeflere hazırlanırken, Asbaşkan Hakan Başesgioğlu tarafından görüşme odasına çağrıldı!
“Hocam senden çok memnunuz. Başarılı oldun. Bu takımı biraz daha takviye etmemiz gerekiyor” şeklindeki başlangıç sözcüklerini duyduğunda, huzuru bir kat daha arttı.
Ama o sözcüklerin devamında, ipinin çekildiğini ve huzurunun kursağında kaldığını fark etti.
Başesgioğlu, genç teknik adama Gençlerbirliği’nin bir tür pilot takımı olduklarını hatırlatıyor ve “Oyuncuları verecekler ama bir şartla” diyordu...
“Hocayı da kendileri gönderecekler.”
Futbol dünyası, ahbap - çavuş ilişkileriyle yönlendirilen, bazen bir politikacının, bazen işadamının, bazen hatırlı kişilerin devreye girip, kendi adamını takımın başına getirdiğine değişik kereler tanık olmuştu.
Ancak bu, galiba bir ilkti.
Kastamonuspor’da teknik patronun kim olacağına bu defa Gençlerbirliği kulübü karar vermişti.
Tıpkı devletler arası ilişkileri çağrıştırır cinsten.
Güçlü devletin kendi politikalarını uygulatmak için, zayıf devletin başbakanını değiştirmesi gibi!
Bu, büyük devletin küçüğün içişlerine müdahalesinin, futbola yansımış bir benzeriydi.
Peki, küçük devletin yöneticileri bunu nasıl hazmedebilirdi?
Gayet basit!
Devletler arası ilişkilerde ülkeyi yönetenler nasıl hazmediyor ise öyle!
Kastamonuspor yönetimi de böyle yaptı.
Hem de ağızlarına çalınmış bir parmak balın lezzetiyle, neredeyse dudaklarını şapırdata şapırdata!
İçişlerine müdahale, belli ki onları hiç rahatsız etmemişti.
Çünkü göreve Gençlerbirliği’nin atadığı Kahraman Karataş gelmişti!
Peki, Cemal Çıldır’ı görüşme odasına çağıran Hakan Başesgioğlu kimdi?
Spordan Sorumlu eski Devlet Bakanı Murat Başesgioğlu’nun oğlu!
Babası Spor Bakanlığı yapmış birinden, en azından spor kültürüne, spor etiğine uygun bir davranış beklenirdi.
“Kır atın huyundan, suyundan” lafının altında yatan, “Yanında duran elbet bir şeyler kapmıştır” özdeyişinin ruhundaki anlam gibi.
Demek ki oğul, bir dönemler Türk sporunu yöneten babasından ala ala bu davranış biçimini miras almıştı.
Hani Kastamonuspor denilince akla gelen, çoğumuzun bildiği bir tezahürat vardır...
“Gastamonu Gastamonu dep dep dep...” 
Kastamonuspor, galiba bu dramatik öyküde neyi “depeceğini” karıştırdı.
Top yerine, hocasını depti.
Hem de öyle bir depti ki...
Kendi bağımsızlığını bile hiçe saydı Kastamonuspor’u yönetenler!

Daha ne diyeyim ne yazayım.Herşey ortada o günde aptalıklar varmış bugünde bizim memleketin değişmez yönüdür bu.